En Vefalı Dostum Kitap

Bu kadar uzun bir ara vermek niyetinde değildim. Sanırım ben sıkıntılarını paylaşabilen bir blog yazarı değilim.

Keyfim yerinde değilse yazamıyorum ya da yazsam da bir iki keyifsiz satırla geçiştiriyorum ki bu hiç yapmak istemediğim birşey.

Yoğun geçen iş günleri, izinsiz geçirilen bir hafta sonu ve amcamı kaybetmiş olmanın derin acısı uzaklaştırdı beni blogumdan.

Fotoğrafını düzenleyip taslaklara kaydettiğim haşhaşlı açma tarifim hala beklemede.

Beni silkeleyip kendine getiren sevgili arkadaşım Zeliha'nın asla hayır diyemeyeceğim mimi.

Bir de o kadar kibar ki kendisi, işlerin yoğun biliyorum ama seni mimledim yazmış.

Teşekkür ederim Zelihacığım beni de unutmadığın için.

Kitapların benim için ne anlam ifade ettiğini anlatmam için bir hayli uzun yazmam gerekir.

Kısaca kitaplar benim vazgeçilmezim; kitaplar benim kaçışım, kitaplar benim sessiz sığınağım.

Çocukluğumdan beri ne bulduysa okuyan biriydim ben. Hep çok sevdim okumayı. Okul zamanlarımda biriktirdiğim harçlıklarımla kitap alır, eve gitmeyi bekleyemeden minibüste kitaba dalardım. Üniversitede iken okuduğum kitap yüzünden ineceğim durağı kaçırmışlığım çoktur.

Her doğum günümde arkadaşlarım bana kitap almış olsun lütfen diye dua etmişliğimde. 

Kitap okuma alışkanlığımı kazanmamda babamın gerçekten iyi bir okuyucu olması önemli bir faktör. Babamın kitapları arasında kendimi kaybettiğim, Rus klasikleri ile apayrı bir dünyaya adım attığım zamanlarda gerçekten küçük bir çocuktum.

Üniversite sınavına hazırlanırken bile kitap okumak için her zaman vakit buldum. Edebiyat dersinden her dönem 5 alışım, Türkçe netlerimin her zaman full e yakın olmasının sebebi hep okuduğum kitaplardı.

Bu yüzden kendi kardeşime ve çevremdeki benden yaşça küçük kardeşlerime ve öğretmenlik yaptığım dönemlerde öğrencilerime her zaman kitap okumalarını önerdim, onlara kitaplarımı hediye ettim.

Kardeşimin üzerinde etkili olamadım ama en azından bir kaç kişi üzerinde etkim olmuştur diye düşünüyorum.

İnsanın üzerinden zaman geçse bile asla unutamayacağı anlar vardır ya işte benim 10 gün önce kaybettiğim amcam ile ilgili böyle bir anım var.

Bana hediye edilen ilk kitabı rahmetli amcam almıştı. Namık Kemal'in Vatan Yahut Silistre' si. O kadar mutlu olmuştum ki! Bir çırpıda okuyup bitirmiştim. 

Yukarıda ki fotoğraf benim tv sehpamın altında ki minik kitaplığımın fotoğrafı. Kitap sayısı ve çeşidi sürekli değişen kitaplığıma baktıkça mutlu oluyorum. 

Yeni kitaplar alıyorum, okuduklarımı arkadaşlarımla paylaşıyorum, bazı kitaplarımı baş ucumdan ayıramıyorum ve kendimi kitap alma konusunda engelleyemiyorum.

Mimin sorularına gelecek olursak:

1) Hangi şekilde kitap okumayı seversin?

Her yerde her zaman kitap okurum ben. Çünkü kitabım ya baş ucumdadır ya da çantamda.

Yatmadan önce, yolda, görev esnasında her yerde her zaman kitap okuyabilirim. İlla ki sessizlikte aramam kitap okumak için. Çünkü ben kitaptan ilk okuduğum cümle ile birlikte o kitabı yaşamaya başlarım, çevremde ne olup biter farkına bile varmam.

2) Hayalindeki kütüphane nasıl olmalı?

Her yıl taşınan biri olarak tüm kitaplarımı muhafaza ettiğim bir kitaplığım mevcut değil. Kimi kolilerde, kimi baba evinde, kimi de benim minik kitaplığımda.

O yüzden tüm kitaplarımı görebileceğim, onları zaman zaman sevebileceğim, yanında huzur bulabileceğim bir kütüphanemin olmasını çok isterim.

3)Kitaplar ile ilgili güzel sözler paylaşır mısın?

Kitapsız bir ev, ruhsuz bir vücut demektir. Cicero

İçinde birşey bulunmayacak kadar kötü bir kitap yoktur. Balzac

Bütün kitaplarımı severim, sevmeseydim yazmazdım. Aziz Nesin

Kitaplar sessiz öğretmenlerdir. Gellius

Benden bu kadar dostlar. Mimi isteyen herkes benden alıp yayınlayabilir, ben kimseyi mimlemiyorum.

En kısa zamanda bir tarifle karşınızda olmak üzere, herkese mutlu günler diliyorum.